راستا نیوز -سحر طاهری: وقتی برای خرید به بیرون از خانه می روم تا همزمان از دنیای تکراری فرار کنم همان زمان که می خواهم دنیای پیش رو را به تصویر بکشم صداهایی تنم را به لرزه می اندازد و به دنیای مردگان می کشد. یاد عزیزی می افتم که سال هاست برایش گریه می کنم و غصه اش از دلم بیرون نمی رود! گاگریو خوانی که می گوید: بیا که خومون بگیم و خومون بگریویم….
دلخورم از خود که ادعای فرهنگ بالا را دارم ولی زمانش که برسد فرهنگ را فدای عرف های اشتباه شهر و قومیتم می کنم و آن را به نام طایفه بزرگم بختیاری می نویسم.
چرا کاری کردم که همگان بختیاری را مرده پرست می دانند؟ شاید به خاطر این است سال ها از هم غافل بودیم …
هنگام عزا که می شود شلیک های پشت سر هم … قلب ها به طپش در می آیند و گوش ها رو به سکوت می روند…
بچه های کوچک از ترس به آغوش مادران گریان پناه می برند و مادران در دل ترس و بر لب قصد آرام کردن کودکان خود را دارند.
ای غیور مردان ایلم تفنگ ها را غلاف کنید این بار تیر به قلب دخترک ۱۰ ساله ای خورده و جان عزیزش را فدای فرهنگ دیرینه ام کرده.
صدای شیون مادرش را نشینیدم زمانی که مبهوت به چهره ی بی جان فرزندش ناباورانه می نگریست. غرورم را باختم به نسلی که می خواهم تحویل دوران دهم. به نسلی که از غیرت و غرور بختیاری بارها برایش قصه ها سر دادم. از سردار اسعد بختیاری ؛از شیرعلی مردان خان و بی بی مریم شیر زن طایفه ام.
چه بگویم به او؟بگویم بختیاری یعنی کاروان های عزا هر چه بیشتر بهتر؟
بگویم سلب آسایش مردم افتخاری ست بزرگ؟
آیا ازعلم های چند ده متری که هر سال برای فرزند فاطمه (س) بنا می کنند و جان ها می گیرد بگویم این است نشانه ی عشق به حسین(ع) ؟
فرزندم تو چشم هایت را بر خطای پدر و مادرت ببند! آسوده باش شاید تو بر باورهای غلط ما خط بطلان بکشی و عزت ایلت را با رشادت هایت به کشورت ثابت کنی.
بی بی مریم! تو برای کدام بزرگ بختیاری روی خود را خراش انداختی و جامه دریدی؟
