راستا نیوز- بهروز صالحی: خبرنگاران به عنوان حلقه اصلی رسانه ها به مخاطبان همواره مورد بی مهری قرار گرفته و هر زمان که تعریف و تمجیدی صورت می گیرد خبرنگار گمنام و مظلوم واقع می شود که این مساله در تثبیت جایگاه خبرنگاران نقش به سزایی بازی می کند. خبرنگار به عنوان منبع اصلی تهیه خبر و کاشف رویدادها و اتفاقات پنهان مانده از نگاه و افکار عمومی توانسته به خوبی ایفاگر نقش خود باشد و به مدیران و حاکمان خویش بقبولاند که خبرنگار منجی و نجات بخش یک رسانه موفق تلقی می شود اما متاسفانه در آن روی سکه این قشر تلاش گر که چرخ عظیم رسانه ها را به حرکت در می آورد با نامهربانی از سوی مسئول مستقیم خود مواجه گردیده و همین سبب می گردد آن طور که شایسته عنوان خبرنگار باشد با او رفتار نشود.
در واقع بایستی گفت یک رسانه موفق در عرصه های مختلف خبری همواره خود را مدیون زحمات و تلاش های بی وقفه خبرنگارانی می داند که در گرمای کشنده و سرمای سوزناک مواجهه با انواع ناملایمات و مشقت ها و بدون هیچ چشم داشتی در مسیر رسالتی که بر عهده دارد گام بر می دارد و به این امید که افکار عمومی نبوده و در این بین خبرنگاران را مقصر ناکار آمدی خود می دانند و آنان را عامل افشاگری نهان کارهای خود دانسته و جهت حفظ پست و مقام و بقاء عمر کوتاه خود بر مسند ریاست برای کوبیدن خبرنگار دست به ترفندهای مختلف زده و از ابزار و عمل گوناگون جهت سرنگونی وی به پر کاری و با هر قیمتی دست می زند بنابراین با وارد شدن از طریق روش ها و شیوه های مختلف می خواهند به نوعی وجهه این قشر از جامعه اطلاع رسانی را تخریب نموده و آنان را زیر سوال می برند به گونه ای که بعضأ برحسب مسائل و مشکلات پیش روی همه انسان ها موردی اتفاق می افتد که آن را دستمایه خود قرار داده تا به حیثیت و جایگاه خبرنگار خدشه وارد کند که این قبیل اتفاقات زمانی دو چندان می شود که مشاهده کنیم خبرنگار از سوی مدیر و حاکم رسانه خود نیز مورد بی مهری قرار گرفته است و هیچ گاه به نقش خطیر او توجه نمی شود و این در حالی ست که این طیف از جامع اطلاع رسانی بایستی به جهت نقشی که از آن برخوردار است بیش از پیش مورد حمایت مدیران رسانه قرار بگیرد تا بتوان به بهانه فرا رسیدن این روز ویژه اندکی با مشکلات و دیگر مسائل بر جای مانده این قشر فهیم و تلاش گر آشنا شد اما ایا صرف شنیدن مشکلات خواهند توانست به رفع و رجوع آن ها کمکی کند تا دیگر شاهد این نابسامانی ها در بین جامعه مطبوعاتی نباشیم و می توان در پاسخ گفت همان طور که دیگر اقشار جامعه که دارای یک روز خاصی در بین روزهای سال بوده و هیچ گاه مشکلاتشان برآورده نمی شود و نهایتأ با یک تمجید صوری همه چیز به خوبی و خوشی به پایان می رسد و آن کسی که بی نصیب از روز خود می باشد همان کسی است که یک روز را به نام او نامگذاری کرده اند.
خبرنگاران که از آن ها به عنوان رسولان پیام آور یاد می شود. بایستی از احترام ویژه ای در بین سایر آحاد و اقشار مختلف جامعه برخورد باشند که متأسفانه این موضوع در حال مشهود نبوده و بالعکس پسرفتی را نیز شاهد هستیم که این مسأله بیشتر بازمی گردد به تحولاتی که در سطح جامعه رقم خورده و باعث گردیده قشر خبرنگار جماعت در یک تلاطم جریان ساز بالا و پایین شود بدون این که بخواهد عمدی در کار باشد در هر حال خبرنگاران هر جامعه ای به تناسب شرایط حاکم برهمان جامعه از احترام و قرب ویژه ای برخوردارند که این مساله نشان دهنده اهمیت رسالت خبرنگار در جوامع دموکرات و مردم سالاراست بنابراین اگر می خواهیم خبرنگار در جامعه پایبند به آرای مردمی از جایگاه ویژه ای بر خوردار شود می بایست تمام ظرفیت های لازم بار شد و ترقی حرفه خبرنگاری فراهم گردد. که یکی از همین موارد بحث دفاع از حیثیت و حرفه و شغل خبرنگار است که قطعأ می بایست قبل از این که به عنوان شغل به آن نگاه شود باید یک جرقه تلقی شود زیرا تا زمانی که نتوانیم این دو مقاله را از یکدیگر تفکیک و جدا سازیم نخواهیم توانست به اهمیت و جایگاه والای خبرنگاری پی برد و هفده مرداد فرصتی است که زمزمه ای هر چند خوانده شده و تکرار یافته از نای و نوای تفسیر قلم و رسالت یک خبرنگار را میطلبد خبرنگار تمام وجودش را هزینه آگاه سازی دیگران می کند. و از آنجا که مسائلی ماند آموزش، حسن تعلون، همکاری، همفکری، همبستگی، حفظ هویت ملی، اندیشه سازی،اخلاق و ایمان فراغت و تفریح و نظارت اجتماعی در بطن کار خبری نهفته است خبرنگار با توده مردم پیوند عمیق و اصیل دارد. فعالیت صرف در یک حوزه نه تنها عقب ماندگی ور شد ناموزون را در شخصیت و رسالت حرفه ای خبرنگار پدید می آورد. بلکه افکار عمومی و مخاطبان را نیز همراه خواهد داشت و به جرأت میتوان این نکته را مفصل و چالش فعلی حرفه حساس و اضطراب آور خبرنگار به حساب آورد. این نمایندگان افکار عمومی و منتخبین افکار ساز هم نوش و نیشهای محیط را بجان میخرند و بعضأ سنگر اول جبهه حوادث بحساب می آیند و هیجان خبرنگار در این جبهه از لحظه کسب – تنظیم و نشر خبر شروع و در باز خورد هر خبر به اوج خود خواهد رسید.
در کشورهای جهان سوم مسولان تنها برای حل مشکلات خود آنهم در جایگاه یکی از کارمندان یا کاتب خود به خبرنگار بها می دهند. خبرنگار باید در محیطی آزاد – بدون واسطه و به دور از هرگونه تمابلات شخصی حرفه ای و صنفی با جریان سازی و پوشش رسانه ای و خبری نخبگان اجرایی را به پاسخگویی در برابر افکار عمومی ناگریز کنند. خبرنگاران بنابر جامعه شناسی توده ها در کشورهای در حال توسعه با دوطیف از مشکلات مواجه هستند یکی اینکه اغلب مدیران و کارگزاران جامعه به فعالیت آنها اعتقاد ندارند . و دیگر اینکه به علت پایین بودن فرهنگ سیاسی مردم کشورهای جهان سومی افکار عمومی آگاهی چندانی از جایگاه و شأن این حرفه نداشته یا بطور کلی اعتمادشان به رسانه های داخلی سلب شده است. و از آنجا که حرفه خبرنگاری با انواع تهدیدات جانی و مالی و فشارهای روحی، روانی مواجه است. تامین امنیت شغلی و بیمه ای مهمترین دغدغه صنفی و اقتصادی خبرنگاران است تا بتواند به عنوان خبرنگاری مستقل با آزادی عمل لازم فعالیت نماید. خبرنگاران در طول سال همواره در معرض هرگونه تهدید و محدودیت قرار دارند. و ذهن انها همیشه در گیر مسائل مختلف است و تنها نامیدن روزی از سال را به نام آنها به هیچ عنوان کفایت نمی کند. و یک خبرنگار واقعی سرشار از حسن خود جوشی است از دل و کلامش سوژه می جوشد و همواره پیگیر است. مسجدسلیمان و روز خبرنگار : چه کنیم که بخت بدمان براین شد که در گرمترین روزهای داغ تابستان روزی را بنام خبرنگار نامیدند و اگر شهادت شهید رصامی و دیگر یاران وی در سنگر خبری در افغانستان بدست نیروهای متحجر طالبان نبود شاید خبرنگاران همچنان در بوته فراموشی بسر می بردند و در چنین ایامی است که غیبت مسولین بدلیل گریز از گرما محفل دوستانه همایش روز خبرنگاران کمرنگتر ظاهر میگردد که متأسفانه در این راستا آن حسن نیت صادقانه مردم و علاقه وافر آنان نسبت به امر مطبوعات مبدل به ظن و بدبینی شده است چرا که از زاویه حق باید قبول داشته باشیم وقتی نشریه ای خبر از کاشت درخت شیشه ای را در نشریه بچاپ میرساند بدیهی است نشانه فقر فرهنگی مردم را با آگاهی دیگران میرساند چرا که آیا براستی در حالیکه در دیگر شهرها صدها پروژه های عمرانی صورت میگیرد در شهری چون مسجدسلیمان با آن آوازه نیکش و سابقه درخشان و فرهنگ غنی مردم باید از کاشت درخت شیشه ای خبر داد و آنرا بمردم نوید داد و به مسول مربوطه تبریک یا مصاحبه با شخصی که خود را مجرد عنوان می کند می نماید یا تجرد یا متاهل بودن ایشان چه چیزی را عاید خواننده می نماید آیا بنگاه پیوندهای عاطفی است یا نشریه و…
که متاسفانه امروزه اکثر حرفه و شغل مقدس خبرنگاری را با شغل روزنامه فروشی و دیگر منبع های کسب اشتباه گرفته اند و بعضأ از نام مطبوعات بیشتر به مال اندوزی پرداخته و این در حالیست حرفه خبرنگاری انسانی عاشق میخواهد و عشق باین حرفه حد و مرز سن و توان و ساعت خاص را نمیشناسد زیرا در حالیکه بعضی ها از الفباء اولیه خبری آگاهی نداشته خود را استاد آموزش و یا خبرنگار با تجربه داشته و بیچاره دانش آموخته ای که از این آزمون بیرون آید و بدیهی است. همه این ناملایمتها از دید روشن و آگاه خواننده و سایر شهروندان پنهان نخواهد ماند و باعث دلزدگی خواننده نسبت با مطبوعات و حرفه خبرنگاری می شود و دسته ای روز خبرنگار را فقط بخاطر دریافت هدایا می شناسند و بس که بسی مایه تاسف است لذا امید برآن است که خوانندگان و دوستداران اهل قلم و علم و مطالعه همه این نواقص و معایب مربوطه را به حساب تمام اصحاب اهل قلم ندانسته چرا که در میان انان هستند افرادی که با جان و دل و بینش روشن آگاهانه قلم زده و نوشتارشان مورد تقدیر است وجودشان ارزشمند و در نهایت گفتار بسیار داریم و روزی همچون روزهای دیگر با ساعاتی اندک که در این مقوله نمیگنجد. با امید آینده ای روشن برای شهری محروم
