راستا نیوز/ مهران اشکش : نمیدانم دست کدام یک با مرده شور در یک کاسه است حضرت عزارئیل یا وزارت راه وترابری و یا کارخانه های خودرو خلاصه هرکه است .جیب مرده شور راپر از مال٬ گوش ما را پر هق هق و گریه ، دلمان را پر از غم خیابان مان را فرش قرمزی برای عرض اندام کاروان های تشییع کرده است .بگذریم مگر زنده ها در این شهر چگونه اند که از مردن بهراسیم یا غمگین شویم؟!
کارگرها، سر ساعت شش صبح، در میدان نمره یک، عبور ساعت‌های سنگین گذر انتظار را به حوالی دوازده ظهر رسانده‌اند و کسی بیل و کلنگ آن‌ها را خریدار نشده است.
دوندگان جویای کار از این اداره به آن اداره به ساعت دو و چهل و پنج دقیقه‌ی ظهر رسیده‌اند و کسی به، مژده درخواست‌های آنان را پاسخ نگفته است؛ اینجاست که صبر بپایان میرسد و راهی جز کوچ به شهرهای عسلویه و کنگان ندارند همان شهرهای که در طول سال فوج فوج جوانان شهر من را چون گل نو شکفته تحویل می گیرد و پژمرده شده حاصل از اعتیاد تحویل میدهد .
بوی نفت از نفس محله های شهرم، نمی‌تواند تأخیر چندین ساله‌ی گاز کشی‌ها را تاب بیاورد و این به افسردگی شهرم دامن می‌زند.
مگر آسیب‌های اجتماعی باید شاخ داشته باشند تا پدید آیند؟ وقتی مکان و حامیان ورزشی نباشد؛ طبیعی است که ورزش‌کاران و علاقه‌مندان به ورزش افسرده شوند.و خود را به مصرف قلیان در پارک ها مشغول کنند.
وقتی وسایل سرگرم کننده جوانان و کودکان در پارک‌ها نباشد نیز این اتفاق ناخوشایند می‌افتد…
این‌ها را می‌گویم تا باور داشته باشیم که افسردگی به‌عنوان یک آسیب اجتماعی می‌تواند به فضای شهر، اقلیم آب و هوایی، امکانات فرهنگی و تفریحی نسبت داشته باشد.
وقتی چشم‌های عابران خیابان به چاله‌چوله‌های آسفالت‌های اصلی شهر می‌افتد نظم تماشای عابران به هم می‌خورد. ماشین‌ها در دست‌اندازها، آلودگی‌های صوتی ایجاد می‌کنند، اعصاب به‌هم‌ریخته را مانند بادهای سرگردان پریشان‌تر می‌کنند و افسردگی به اوج میرسد.
چگونه کودک محله‌ی ما افسرده نباشد وقتی لحظه‌های زیبای دست در دست پدر داشتن و به سینما رفتن را در تقویم خاطره‌هایش ندارد؟ وقتی شهرش از دکوراسیون شهری قشنگ برخوردار نبوده است!.
با این همه، چشم همه به خاتم ماه های سال است به اسفند ماه و چشم دوخته به راه جوانی که تاکنون برای برداشتن چالش افسردگی مدبرانه اندیشیده است و گام‌های استوارش را برمی‌دارد تا با “کلید تدبیر و امید” قفل‌های افسردگی و نومیدی را وا‌کند و چهره‌ی شهر و رخسار جوانان و جامعه را با افسردگی زدایی بدرخشاند. مردی باتفکری پویا ازدل شهر برخاسته است نخبه ای جوان نه جویای نام بلکه جویای راه .
يسيار زيبا اقاي اشكش