راستا خوزستان: قومگرایی (ناسیونالیسم) به عنوان یک ایدئولوژی سیاسی و اجتماعی، می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر رای‌دهی و رفتار انتخاباتی داشته باشد. عوامل متعددی در تقویت یا تضعیف قومگرایی در رای‌گیری نقش دارند که برخی از مهم‌ترین آنها عبارتند از:
۱. هویت ملی و قومی
– احساس تعلق به یک گروه قومی یا ملی خاص می‌تواند محرک اصلی رای‌دهی بر اساس تمایلات قومگرایانه باشد.
– نمادها، اسطوره‌ها، و روایت‌های تاریخی مشترک می‌توانند این هویت را تقویت کنند.
۲.گفتمان سیاسی و تبلیغات انتخاباتی
– احزاب و کاندیداهایی که از شعارهای قومگرایانه استفاده می‌کنند (مانند تاکید بر برتری یک قوم یا ملیت خاص) ممکن است رأی گروه‌های هدف را جلب کنند.
– رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز در تقویت یا تضعیف این گفتمان نقش دارند.
۳. مسائل اقتصادی و نابرابری‌های منطقه‌ای
– اگر گروهی احساس کند از نظر اقتصادی مورد تبعیض قرار گرفته، ممکن است به سمت احزاب قوم‌گرا جذب شود.
– وعده‌های اقتصادی مبتنی بر منافع قومی یا منطقه‌ای می‌تواند بر رای‌دهی تأثیر بگذارد.
۴. ترس از تهدید خارجی یا داخلی
– احساس تهدید از سوی گروه‌های دیگر (مثلاً مهاجران، اقلیت‌ها، یا دشمنان خارجی) می‌تواند قومگرایی را تشدید کند.
– سیاستمداران ممکن است از این ترس‌ها برای بسیج حمایت انتخاباتی استفاده کنند.
۵. قوانین انتخاباتی و نظام حزبی
– در سیستم‌های انتخاباتی که بر اساس تقسیمات قومی یا منطقه‌ای طراحی شده‌اند، قومگرایی ممکن است تشدید شود.
– وجود احزاب قومی یا منطقه‌ای نیز می‌تواند رأی‌دهی قومگرایانه را تقویت کند.
۶. تحولات اجتماعی و فرهنگی
– تغییرات جمعیتی (مانند افزایش تنوع قومی یا مهاجرت) ممکن است واکنش‌های قومگرایانه را برانگیزد.
– مقاومت در برابر جهانی‌سازی یا چندفرهنگ‌گرایی نیز می‌تواند به رشد قومگرایی بینجامد.
۷. سابقه تاریخی و منازعات قومی
– در جوامعی که سابقه درگیری‌های قومی یا ملی وجود دارد، این عوامل ممکن است در رای‌دهی تأثیرگذار باشد.
– استفاده از خاطره جمعیِ منازعات گذشته می‌تواند احساسات قومگرایانه را تحریک کند.
نتیجه‌گیری:
قومگرایی در رای‌گیری پدیده‌ای پیچیده است که تحت تأثیر عوامل تاریخی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی قرار دارد. در برخی موارد، این گرایش می‌تواند به افزایش مشارکت سیاسی منجر شود، اما در موارد دیگر ممکن است باعث قطبی‌سازی و تضعیف همبستگی ملی گردد.
