راستا نيوز/ پژمان كيماسي: همه می دانیم که تاریخ پیدایش نفت در ایران بر می گردد به سال ۱۲۸۷، آنجا که مته های سر سخت حفاری دل سرزمین مسجد سلیمان را شکافت و نفت با لبخندی سیاه متولد شد. نفت، واژۀ سه حرفی که مردم دیار من جزء سیاهی رنگش چیزی به یادگار از آن ندارند.
امروزه تنها دلخوشی مان از نفت، تیم فوتبالی است که هر لحظه اش تن علاقه مندان را با دل نگرانی هایش می لرزاند. دل نگرانی از سقوط تیم، دل نگرانی شکست های متوالی، دل نگرانی رفتن مربی، دل نگرانی و دل نگرانی و دل نگرانی …
آقای وزیر محترم نفت فکر نمی کنید که نفت به سرزمین مسجدسلیمان بدهکاری زیاد دارد؟! از بحث های اقتصادی، رفاه، اشتغال و خیلی چیزهای دیگر می گذریم و فقط به بحث فوتبال شهرمان می پردازیم و بس. آدمهای کم توقعی هستیم این طور فکر نمی کنید؟! هر گونه که حساب و کتاب و به قول امروزی ها آنالیز می کنیم فرقی بین دو تیم نفت مسجد سلیمان و نفت تهران نمی بینیم. پس چرا تفاوت از زمین تا ثریاست؟
هنوز که هنوزه دست های مردم مسجدسلیمان پینه بسته ی حفاری های گذشته نفت تا به امروز است. آیا فکر نمی کنید که موقع فشردن این دست های خسته است؟ بهتر نیست کمی هم به فوتبال دیار اولین چاه نفت خاورمیانه توجه کرد؟!
همین تیم فوتبال نقطه امید جوانان این دیار گردیده، یاس را با عدم حمایتتان تزریق نکنید. نیم نگاهی به اعداد و ارقام هزینه های تیم فوتبال نفت تهران بیندازید همان نیم نگاه را هم به فوتبال نفت مسجدسلیمان. مگر این دو تیم از یک جا تغذیه مالی نمی شوند؟!
اگر نفت تهران پایتخت نشین است، تیم نفت مسجدسلیمان هم در پایتخت نفتی ایران به سر می برد پس می طلبد نگاه خاصی به تیم فوتبال نفت مسجدسلیمان گردد.
