راستا نيوز / قباد باقري: پس از معاویه پسرش یزید در سال (60-64 هجری) به خلافت رسید در آن هنگام چهارتن از بزرگان اسلام از جمله امام حسین (ع) , عبدالله بن عمر , عبدالرحمن ابن ابوبکر و عبدالله پسرزبیر با یزید بیعت نکردند.
از سویی مردم کوفه که بیشتر شیعه و از پیروان امام علی (ع) بودند به امام حسین نامه نوشتند و از ایشان دعوت کردند که به کوفه بروند . امام حسین (ع) نخست مسلم ابن عقیل را به کوفه گسیل داشت تا اوضاع را بررسی و زمینه را هموار سازد . از طرفی عبیدالله با نیرنگ و حیله , مسلم و حامی او ((هانی ابن عروه )) را به شهادت رسانید , امام حسین (ع) که به واسطه ی قول و قرار اهل کوفه به همراه اعضای خانواده به سوی آن شهر رهسپار گشت . چون نزدیک کوفه رسید , ((حربن ریاحی)) با سپاهی از سوی عبیدالله فرزند زیاد راه را بر امام بست , اما چون حقانیت و مظلومیت امام حسین (ع) را دریافت , خود به حضرتش پیوست و متعاقب آن عمر ابن سعد که با سپاهی به قصد حکومت (ری) می رفت از سوی عبیدالله ماموریت یافت تا امام حسین (ع) و یارانش را سرکوب کند . از طرفی امام چون نفاق و عهد شکنی کوفیان را دیده بود , تن به قضای الهی داد و مرگ با شرافت را بر زندگانی به ذلت ترجیح داد و با 72 تن از یاران و نزدیکانش در نزدیکی بابل باستان و در کنار رود فرات و در (( دهم محرم سال 61 هجری)) به شهادت رسیدند .
خلافت عبداله ابن زبیر و … :
بعد از شهادت حسین ابن علی (ع) , عبداله ابن زبیر که در مکه بود , به قصد خلافت , از واقعه ی کربلا سود جسته و مردم را به مخالفت با بنی امیه شوراند . عمر ابن سعد حاکم مدینه سپاهی به فرماندهی عمر بن زبیر برادر عبدالله که از هواداران بنی امیه بود به جنگ با برادرش فرستاد , اما او موفق به دستگیری عبدالله نشد و عبدالله او را گرفته و زندانی کرد .
مردم مدینه پس از اطلاع از فساد بیش از حد یزید , بر ضد او قیام کردند و عبدالله بن حنظله ی انصاری را به حکومت برگزیدند و متعاقب آن یزید ابن معاویه لشکری را به فرماندهی مسلم ابن عقبه برای سرکوبی مردم مدینه در تاریخ «26 ذیحجه سال 63 هجری » گسیل داشت که در نتیجه مردم مدینه شکست خوردند و عبداله ابن حنظله نیز کشته شد . آنگاه مسلم ابن عقبه ضمن قتل و غارت , مردم را مجبور به اطاعت از یزید کرده سپس دستور داد تا امام زین العابدین (ع) را به نزد او آوردند , مسلم بر خلاف انتظار , امام را گرامی داشت و مورد احترام قرار داد و به فرمان او علی ابن حسین (ع) را با احترام به خانه اش بردند . مسلم ابن عقبه که قصد داشت تا به جنگ با عبدالله ابن زبیر در مکه برود , اما پیش از رسیدن به مکه درگذشت و بعد از آن بود که خانه کعبه آتش گرفت و در همان حول و هوش یزید نیز فوت کرد و حصین ابن نمیر سکونی که به جای مسلم ابن عقبه در تاریخ (ربیع الاول سال 64 هجری) به مکه لشکر کشیده بود , دست از محاصره برداشت .
بعد از مرگ یزید پسرش معاویه ی دوم به مدت 40 روز خلافت کرد و پس از او بنی امیه , مروان ابن حکم را به خلافت برگزیدند و متعاقب آن بود که عبدالله ابن زبیر دعوی خلافت کرد و عراق را به وسیله ی برادرش مصعب ابن زبیر به تصرف در آورد و حکومت او بر حجاز 9 سال طول کشید تا این که عبدالملک بجای پدرش مروان در شام خلافت را به دست گرفت و حجاج ابن یوسف ثقفی حاکم عراق را به جنگ عبدالله روانه کرد . حجاج ( اول ذیقعده سال 72 هجری) مکه را به منجنیق بست و آن را ویران کرد و عبداله ابن زبیر نیز کشته شد .
توابین :
در زمان خلافت مروان مردم کوفه که از او و عبداله ابن زبیر دل خوشی نداشتند و از شهادت امام حسین (ع) اندوهگین بودند و از رفتار خود نسبت به حسین ابن علی (ع) و نماینده اش مسلم ابن عقیل نادم گشته و توبه نموده بودند خود را «توابین» خواندند و به رهبری سلیمان بن صر́د خزاعی به خونخواهی امام حسین (ع) قیام کردند . سلیمان و بزرگان کوفه ضمن اعلان بیعت با امام سجاد (ع) , خواستار خلع مروان از خلافت شدند و در سال (65 هجری) حدود 1000 نفر از آنها در محلی بنام عین الورده گرد آمدند و به خونخواهی حسین بن علی (ع) قیام کردند و در نبردی که بین عبداله ابن زیاد و سلیمان بن صرد در گرفت ، سلیمان کشته شد و شورش کوفیان در سال (65 هجری) فروکش کرد.
قیام مختار :
بعد از شکست قیام توابین , مختار ابن ابو عبید ثقفی , پیروان حسین ابن علی (ع) را در کوفه گرد آورد و در سال (66 هجری) به خونخواهی آن حضرت برخاست . آنگاه قاتلان و عاملانی را که در شهادت امام حسین (ع) و یارانش شرکت داشتند دستگیر و همه را به هلاکت رسانید از جمله شمرابن سعد را کشته و سرش را برای امام سجاد(ع) به مدینه فرستاد , سپس عبیدالله ابن زیاد را در نبردی واقع در ساحل رود زاب شکست داده او را بکشت و سرش را به قصر الاماره کوفه , همان جایی که سر امام حسین(ع) را برای ابن زیاد آورده بودند , فرستاد .
مختار نخست مردم را به امامت امام زین العابدین (ع) که در مدینه زندگی می کرد فرا خواند , اما آن حضرت بنا به مصلحتی به وی توجه نداشت و همین امر باعث گشت تا عبداله ابن زبیر که بر مکه و مدینه حکومت می کرد , معترض امام سجاد(ع) نگردید . امام نامه هایی را که از سوی مختار خطاب به حضرتش می رسید , بی پاسخ گذاشت . از این رو مختار مردم را به امامت محمد ابن حنفیه پسر حضرت علی ابن ابیطالب (ع) دعوت کرد و متعاقب آن به شمال عراق لشکر کشید و موصل را به تصرف در آورد . در این قیام «ایرانیان» مختار را یاری کردند و حتی عده ی ایرانیان چند برابر عرب ها بود .
عبدالله ابن زبیر که در مکه قدرتی را به دست آورده بود , برادرش مصعب را با سپاهی به کوفه اعزام داشت و مختار را در سال (68 هجری) شکست داده و در محلی به نام مذار در منطقه میسان میان واسط و بصره او را به قتل رسانید . از لشکریان مختار قریب 7000 تن اسیر شدند که بیشتر آنها ایرانی بودند و همگی را معصب از دم تیغ گذرانید .
از آن پس بود که جهان اسلام مخصوصا شیعیان و ارادتمندان خاندان امام علی (ع) بخاطر ظلم ستیزی , آزادگی و مظلومیت امام حسین (ع) و پاسداشت بزرگ مرد جهان تشیع , آن سلاله ی پاک پیامبر گرامی اسلام (ص) , فرزند فاطمه (س) و حیدر در ماه محرم خصوصا دهه ی اول و روز عاشورا را پیروان خاندان عصمت و طهارت در سوگ این اختر تابناک آسمان ولایت و امامت به عزا می نشینند و به همه ی کفر و الحاد اعلان می دارند که تا تاریخ هست نام حسین (ع) و نهضت عاشورا چون برگ زرینی بر تارک آن خواهد درخشید .
